Overzicht van monoklonale gammopathieën

Monoklonale proteïnen ontstaan als gevolg van de klonale proliferatie van plasmacellen. Deze bevinden zich in het beenmerg, waar ze antilichamen aanmaken.

Monoklonale proteïnen kunnen verwijzen naar: Intacte immunoglobulinen (Igs)en/of vrije lichte ketens (FLCs)

Ze worden uitgescheiden in het serum en zijn surrogate markers voor tumorbelasting.

Goedaardige, asymptomatische monoklonale gammopathieën omvatten monoklonale gammopathie van onbepaalde significantie (MGUS) en sluipend multipel myeloom (SMM).

De meest voorkomende kwaadaardigemonoklonale gammopathie is multipel myeloom (MM).

Laboratoriumonderzoek speelt een belangrijke rol bij de behandeling van monoklonale gammopathieën:

• Diagnose - ter ondersteuning van de diagnose van monoklonale gammopathie
• Prognose - om de uitkomsten van patiënten te voorspellen
• Monitoring - om de reactie op een behandeling te meten

Er zijn internationale richtlijnen opgesteld om de beste praktijken te ondersteunen.

Freelite en Hevylite zijn laboratoriumtesten, waarmee monoklonale vrije lichte ketens en intacte immunoglobulinen kunnen worden opgespoord. Samen zorgen ze voor een optimale detectiekwaliteit met betrekking tot monoklonale gammopathieën.