Vaccinrespons

De immuunrespons van een persoon kan variëren afhankelijk van het type antigeen dat deze reactie veroorzaakt. Indien het niet lukt om de juiste antistoffen te activeren, of als er antilichamen worden aangemaakt die functioneel inactief zijn, kan er een terugkerende en/of persisterende infectie ontstaan. Het immuunsysteem is in staat om op adequate wijze proteïne-antigenen te herkennen vanaf het eerste levensjaar. Dit vormt de basis voor het het vaccinatiebeleid wereldwijd. Het vermogen om op polysacharide-antigenen te reageren, begint vanaf de leeftijd van 2 – 3 jaar tot tot aan de volwassenheid.

De vaccinrespons-testen van Binding Site kunnen gebruikt worden als als hulpmiddel bij de diagnose van immunodeficiëntie. Net voor de vaccinatie wordt een serummonster afgenomen bij de patiënt. Een tweede monster wordt 3-4 weken na de vaccinatie afgenomen. Deze monsters worden getest om de specifieke antilichaamreactie te kunnen meten op het toegediende vaccin. Er kunnen meerdere reacties worden getest en het is belangrijk om zowel proteïne (bijv. tetanus of difterie) als zuivere polysacharide (bijv. ongeconjugeerde) vaccins (bijv. streptococcus pneumoniae of salmonella typhi Vi) op te nemen. Antilichaamreactie op natuurlijke antigenen, bijv. VZV (varicella-zostervirus), kan ook nuttig zijn om de immuunrespons te onderzoeken.

Wij produceren verschillende enzym- immuniteitstesten (ELISA), die gebruikt kunnen worden om het aantal specifieke IgG-antilichamen te meten die als reactie op de vaccinatie ontstaan.

Deze sets worden gebruikt om de immuunstatus van een persoon te bepalen, de immuunstatus van een bevolkingsgroep te onderzoeken met betrekking tot epidemiologische surveillance of voor vaccinonderzoek.

• Tetanustoxoïde*
• Difterietoxoïde*
• Pneumococcal capsulair polysacharide*
• Haemophilus influenzae type b Salmonella typhi Vi*
• Varicellazostervirus (VZV)*
• Kwaliteitsborgingsprogramma